خانواده های نیازمند

خانواده های نیازمند

فقر موضوع جدیدی نیست و دستکم هر چه جوامع انسانی شهرنشین تر شد، قدرت فقر گلوی تعداد بیشتری از جمعیت را فشرده است. همچنین، فقر محدود به جامعه یا مرز خاصی هم نیست اگرچه نسبت فقر و میزان آثار منفی فقر بر افراد نیازمند جوامع در حال توسعه و فقیر به مراتب شدیدتر است. فقر خانواده وجوه مختلفی دارد که توجه متخصصین اجتماعی را جلب می کند. فقر در خانواده، با کاهش فرصتهای آموزش، عدم تساوی در فرصتهای اشتغال، سلامت جسمانی و روانی پایین تر و بسیاری از کاستی ها را با خود به همراه دارد. در حقیقت، فقر افراد و خانواده ها را وارد چرخه ای می کند که برای برخی، بیرون آمدن از آن هرگز امکانپذیر نیست و برای برخی دیگر سالها و شاید نسلها به طول بیانجامد.

صاحبان حرفه های یاورانه همچون مددکاران اجتماعی، در کنار آثار دیگر فقر، بر ضرورت توجه به کرامت انسانها در عین نیازمندی مالی تأکید و تمرکز دارند. به این معنی که فقر نباید انسان بودن انسانها را تحت الشعاع قرار دهد به گونه ای که نتوانند از خدمات و امکانات موجود در جامعه به قدر دیگر افراد بهره بگیرند یا در صورتی که حمایتی از سوی سازمانها یا افراد خیرخواه به انسانها و خانواده های فقیر ارائه می شود نباید همراه با تحقیر یا نگرش یا فعالیتی باشد که ارج و کرامت انسانی آنها را خدشه دار نماید. موضوعی که در آموزه های مذهبی و سنتی نیز با قدرت و قوت زیادی مورد سفارش بوده است.

در میان ارگان های موجود در جامعه ایران، سازمان های دولتی و حاکمیتی متعددی مسئول حمایت عملی از فقرا هستند که کمیته امداد، سازمان بهزیستی و چندین بنیاد و نهاد انقلابی دیگر از جمله آنها هستند. با وجود این، صاحبنظران معتقدند برای کاهش آثار سوء فقر باید نگاهی همه جانبه اتخاذ کرد و تنها با اتکا به کمک های مالی محدود به افرادی که در فقر به سر می برند نمی تواند راه گشا باشد.